เมืองพาราณสีเป็นเมืองที่ชาวฮินดูเชื่อกันว่าเป็นที่สถิตของพระศิวะ ในฐานะเด็กนาฏศิลป์คนหนึ่งก็นับถือพระศิวะเช่นเดียวกัน บ่ายวันหนึ่งหลังจากที่กลับจากการไปเซ็นต์ชื่อที่คณะก็ได้มีโอกาสมานั่งเล่นที่ร้านขาย Lassi (โยเกิร์ต) นั่งอยู่ได้สักพักก็รู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาจากทางด้านข้างของที่นั่ง พอหันไปสบตากับสายตาคู่นั้น! แล้วเจ้าของสายตาคู่นั้นก็เดินปรี่เข้ามาหาแล้วพูดเป็นภาษาฮินดีว่า “@#@#@# ”ไม่ต้องสงสัยว่าแปลว่าอะไรเพราะที่พูดมาแปลไม่ออกเลยแม้คำเดียวและในขณะที่กำลังฟังเด็กคนนั้นพูดทั้งๆที่ฟังไม่ออกอยู่นั้นสายตาก็มองพิจารณาเด็กคนนั้นตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าแล้วนึกในใจว่า"นี่มันตัวอะไรเนี่ย" ภาพที่เห็นคือเด็กชายคนนั้นแต่งกายในชุดลายเสือทั้งตัว ผูกผ้าคาดเอวสีเหลือง เกล้ามวยผมแต่ผมนั้นยุ่งเหยิงมากถึงมากที่สุด ล้อมด้วยดอกไม้พลาสติกดอกใหญ่สีเหลืองหลายดอก ในคอมีลูกปัดพลาสติกสลับสีและเมล็ดพืชร้อยเป็นสร้อย ใบหน้าพอกหนาไปด้วยสีฝุ่นสีฟ้า มือข้างหนึ่งถือตรีศูล ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ถือกระป๋อง เด็กชายคนนั้นคงเข้าใจถึงอาการงง ตกตะลึงปนประหลาดใจที่แสดงออกมาทางใบหน้าอย่างเห็นได้ชัดจึงรีบแนะนำตัวเองด้วยความภาคภูมิใจสุดๆว่า “ I am Shiva.” ความคิดก็พุ่งขึ้นมาและทบทวนถึงเครื่องแต่งกายของพระศิวะตั้งแต่สมัยที่เคยเรียนว่าท่านแต่งกายอย่างไร กรของท่านถืออะไรบ้างแล้วก็คิดอยู่ในใจว่าพระศิวะปางไหนเนี่ย??? ถือกระป๋องมาด้วย แล้วส่งสายตาไปหาเจ้าของร้านขาย Lassiเชิงของความช่วยเหลือ แล้วก็หันไปถามเด็กชายคนนั้นว่า " Do you want Lassi ? " เด็กชายคนนั้นตอบว่า " No "พร้อมกับส่งยิ้มหวามมาให้ ทำให้นึกขำในใจว่าพระศิวะปางถือกระป๋องมาด้วยนี้ไม่ต้องถวาย Lassi ให้ท่านเพราะท่านคงไม่ชอบ Lassi เพื่อสร้างความคุ้นเคยเพื่อที่จะขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระทึกเลยถวายท่านไป 5 รูปีย์ ท่านรีบรับเงินไว้ด้วยท่าทางดีใจสุดๆ และยืนโพสต์ท่าให้ถ่ายรูปอย่างรวดเร็ว ได้มาอยู่พาราณสีทั้งทีแถมยังได้มีโอกาสเจอพระศิวะตัวเป็นๆ แต่เป็นพระศิวะ 5 รูปีย์ปางถือกระป๋อง ก็ยังดีนับว่าเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของเมืองนี้ และถ้ามีโอกาสก็จะแวะไปที่ร้านนั้นอีกเผื่อว่าจะได้มีโอกาสเจอกับเทพเจ้า???องค์อื่นๆบ้าง
