29 มกราคม 2554

ชุดส่าหรี(sari)


การแต่งกายของคนอินเดียมีความหลากหลาย ชุดส่าหรีถือได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิงอินเดีย จะเรียกว่าเป็นชุดประจำชาติก็ว่าได้ เมื่ออยู่อินเดียเราจะเห็นได้เลยว่า ผ้าที่มีความยาวประมาณ 6-9หลา และกว้างประมาณ 1เมตรนั้น ผู้หญิงอินเดียใช้สวมใส่กันในชีวิตประจำวันตั้งแต่ไม่ว่าจะเป็นใส่อยู่ที่บ้าน ใส่ทำงาน แม้แต่ใส่ชุดส่าหรีทำนา จริงๆ!เค้าใส่ทำนากันเลย เห็นแล้วก็คิดอยู่ในใจว่าเค้าใส่ทำนาได้ยังไงหนอ ทั้งยาวทั้งลุ่มล่ามแต่คงเป็นเพราะความคุ้นเคย ผู้หญิงอินเดียจึงใส่ชุดส่าหรีทำกิจวัตรประจำวันได้สะดวก ชุดเจ้าสาวของผู้หญิงอินเดียก็ใช้ชุดส่าหรีที่มีลายปักประดับประดาอย่างสวยงาม ผู้หญิงอินเดียใส่ชุดส่าหรีกันทุกฤดูกาล ทั้งหน้าร้อน หน้าหนาว และหน้าฝน ราคาของส่าหรีขึ้นอยู่กับชนิดของผ้า และการตกแต่งลวดลาย มีตั้งแต่ราคาผืนละไม่ถึงร้อยไปจนถึงราคาผืนละเป็นแสนแล้วแต่กำลังซื้อและโอกาสที่ใช้ของผู้สวมใส่
แต่ชุดส่าหรีเราไม่ได้ใช้แค่ผ้าส่าหรีผืนยาวๆเพียงผืนเดียว ข้างในยังต้องใส่เสื้อรัดรูปเอวลอย และกระโปรงซับในด้วย ซึ่งอาจจะขายแยกกับผ้าส่าหรี เท่าที่เคยเห็นเสื้ออาจมีขายแบบสำเร็จรูปและมีแบบสั่งตัดที่ร้านตัดเสื้อของผู้หญิงเพื่อให้ได้ขนาดพอดีกับรูปร่างของผู้สวมใส่ ส่วนกระโปรงซับในก็เช่นเดียวกัน ทั้งเสื้อและกระโปรงซับในที่ใช้อาจจะใช้ให้สีใกล้เคียงกับส่าหรี หรือแบบที่สีตัดกันเพื่อเวลาสวมใส่จะได้ดูสวยงามยิ่งขึ้นตามความเหมาะสมของผู้สวมใส่

วิธีการใส่ชุดส่าหรี


แต่ก็แปลกตรงที่ว่าผู้หญิงอินเดียใส่สาหรีเห็นพุงนิดหน่อยแต่ดูไม่โป๊เลย



ชุดส่าหรีในรูปแบบชุดแต่งงาน



รูปภาพจาก
www.google.com

ชุดอินเดีย...Salwar Kameez




นอกจากชุดส่าหรี ที่เป็นที่นิยมและคนทั่วโลกรู้จักกันดีว่าเป็นเอกลัษณ์ของการแต่งกายของผู้หญิงชาวอินเดีย ก็ยังมีชุดอินเดียแบบอื่นๆที่ผู้หญิงอินเดียนิยมใส่โดยจะเห็นได้ทั่วไปในแถบภาคเหนือของอินเดียคือชุด Salwar Kameez

ชุด Salwar Kameez ประกอบด้วย



ชุดอินเดียประเภทนี้ก็เป็นที่นิยมกันมาก จะใส่กันทั่วไปโดย และใช้เป็นเครื่องแบบของชุดนักเรียน ทั้งระดับมัธยมศึกษา(จะเป็นเครื่องแบบของทางโรงเรียนเหมือนบ้านเรา) และระดับมหาวิทยาลัยใส่ได้หลากสีตามใจชอบ
มาเรียนที่อินเดียช่วงแรกๆต่างชาติที่มาเรียนใหม่ยังไม่ค่อยกล้าใส่ ใส่แต่เสื้อแบบอินเดียแต่นุ่งกางเกงยีนส์ และด้วยวัฒนธรรมการแต่งกายของอินเดียในเรื่องชุดประจำชาติของคนอินเดียยังคงเป็นเอกลัษณ์ที่คนอินเดียยังใช้กันอยู่ทั่วไป เราเองซึ่งเป็นชาวต่างชาติคนนึงที่มาเรียนที่นี่จึงจำเป็นต้องใส่ชุดอินเดียไปเรียนด้วยเช่นกัน เอาเป็นว่าต้องใส่ทุกวันที่เข้าเรียนถือว่าเป็นมารยาทไปซะแล้ว ชุดอินเดีย ทั้งส่าหรี ทั้งSalwar Kameezมีวางขายอยู่ตามร้านขายเสื้อผ้าทั่วไป บนห้างก็มี จะซื้อเป็นชุดครบเซทก็อยู่ที่ราคาประมาณ200รูปีไปจนถึงหลักพันกว่ารูปี หรือจะซื้อแยกชิ้นก็มี แต่หลักการซื้อแยกชิ้นก็คือ ต้องให้กางเกงกับผ้าพันคอเป็นสีเดียวกัน

รูปภาพจาก
www.google.com

28 มกราคม 2554

ขำๆในห้องเรียนนาฏศิลป์อินเดีย ตอน...เป้าแตก


คงด้วยความโชคดีซะเหลือเกิน ที่บังเอิญในชั้นนาฏศิลป์อินเดียในรุ่นเดียวกันมีต่างชาติเพียงคนเดียว คือ เราเอง ดังนั้นไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูจะเป็นที่ สนใจ ในความแปลกผสมกับความเปิ่นอยู่เป็นประจำ แต่โชคยังดีที่ครูและเพื่อนๆแขกให้ความเป็นกันเองเป็นอย่างดี บรรยากาศเลยดูอบอุ่น(เหมือนกลับไปเข้าเรียนตอนม.1ที่อ่างทองเลย)ครูเป็นผู้ชายสูงวัยแต่ใจดีมากบนใบหน้าของครูจะมีแต่รอยยิ้มเสมอ ครูสอนเป็นภาษาอังกฤษปนฮินดี ดังนั้นเราก็จะพอรู้ภาษาฮินดีนิดหน่อยเพราะต้องฟังคำสั่งให้ออกว่าครูสั่งอะไร นอกจากเวลาที่ครูจะบอกอะไรกับต่างชาติอย่างเราครูก็จะบอกเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อนในห้องก็จะมีทั้งพูดอังกฤษได้และไม่ได้แต่สิ่งที่สร้างสัมพันธ์ได้ดีอีกอย่างก็คือ รอยยิ้ม เพื่อนที่คุยภาษาอังกฤษได้ก็มาคุยด้วยชนิดที่ว่าเมาส์แตกเลยทีเดียว
หลังจากที่ได้เข้าเรียนนาฏศิลป์อินเดียมาได้ระยะหนึ่งก็มีเหตุการณ์ขำๆเกิดขึ้นมากมาย เช่น เรื่องเป้ากางเกงแตกในห้องเรียน วันนั้นก็เข้าเรียนตามปกติ ทำท่ารำต่างๆตามจังหวะที่ครูเคาะให้จนใกล้จะหมดชั่วโมง ครูก็ลุกขึ้นพร้อมกับบอกว่าจะต่อท่าใหม่ให้ และแล้วครูก็สาธิตท่าให้ดูก่อนหนึ่งครั้งก่อนที่จะให้นักเรียนทำตาม พอครูทำเสร็จ ครูบอก...เริ่มได้ พอสิ้นเสียงครูสั่งก็มีเสียง แคว้ก!!!ดังขึ้น เสียงถึงแม้จะไม่ดังมากแต่ก็ดังพอที่จะได้ยินกันทั่วห้องแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าเสียงอะไร พอสิ้นเสียงนั้นทุกคนก็มองมาตรงจุดเดียว แล้วก็มีเสียงนึงถามว่า Are you o.k.?เราก็เลยยิ้มแล้วตอบเพื่อนไปว่า Yes.มองไปที่ครู ครูก็อมยิ้มเหมือนจะขำแต่คงเกรงใจกลัวต่างชาติจะอายเพื่อน ตอนนั้นนึกในใจว่า...ตูดขาดรึเปล่าเนี่ย แต่โชคดีที่เสื้อสไตล์แขกแบบที่ใส่เรียนจะยาวเกือบคลุมเข่ายังไงๆก็คงไม่โป๊ ก็ยังอุตส่าห์ทำท่าตามครูสั่งจนหมดชั่วโมง เฮ้อ...ทำท่าเดียวเหมือนกันทุกคนทำไมเราเป้าแตกคนเดียวอ่ะ กลับมาดูที่บ้าน อ่อ...โชคดีเป้าไม่แตก แค่ปริ เท่านั้นเอง
ท่าที่ครูสาธิตให้ดูในวันนั้นคือครูให้นั่งยองๆแยกขา มือประสานกัน แขนทั้งสองตึง อยู่ระดับหน้าอก พร้อมกับกระโดดและนับ 1-20 แค่เนี้ยกางเกงขาดซะดังเลย โธ่เอ๋ย กางเกงเจ้ากรรมอุตส่าห์ไปถอยมาจากห้าง ไม่ไว้หน้าเจ้าของบ้างเลย เอาไปให้ลุงช่างเย็บผ้าซ่อมให้ ลุงถามซื้อมาจากไหน สวยดี นี่ยังดีนะเค้าเย็บสองชั้น ไม่งั้นคงจะขำไม่ออกไปอีกนานเลย

รูปจาก
http://www.google.com